به نقل از «جماران»

اسرائیل نابودشدنی است

تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۷۳۰۲۴

تحولات پرشتاب یک هفته اخیر در پی نبرد «طوفان الاقصی»، موجب طرح مجدد این پرسش‌ها شد که آیا این اقدام نیروهای مقاومت در غزه و شکنندگی بی سابقه رژیم صهیونیستی و شکست اطلاعاتی و امنیتی آن، می‌تواند مقدمه ای برای زوال این رژیم غاصب باشد؟ آیا این اقدام موجب تشدید روندها و شکاف های داخلی تا سرحد فروپاشی و سقوط ساختاری رژیم صهیونیستی خواهد شد؟

طبعا پاسخ به این پرسش ها نیازمند طرح مجموعه پیچیده و درهم تنیده ای از مولفه ها و عناصری است که بر سیستم و محیط پیرامونی تحولات مذکور تاثیر گذارند و پویایی های درونی آن را متاثر از خود می سازند؛ لذا لاجرم از ارائه یک برنامه تحلیلی چند سطحی و چند مولفه ای بدین منظور هستیم که در یادداشت تلاش شده است تا مسئله فروپاشی و سقوط رژیم صهیونیستی بر اساس یک الگوی دوسطحی به بررسی گذاشته شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در تحلیل مراحل تغییرات اجتماعی عمیق که منجر به تغییر در ساختار نظام سیاسی می شوند می توان از دو مرحله اساسی ذیل یاد کرد:

مرحله نخست، سقوط ذهنی و به معنای پذیرش این ایده می باشد که نظام مستقر شایستگی و کارآمدی نداشته و قابلیت ترمیم و اصلاح پذیری نیز ندارد. در این شرایط نظام به صورت ذهنی در افکار عمومی ساقط می شود.

سقوط ذهنی موجب می شود تا وفاداری های اجتماعی سست شده و نوعی بی تفاوتی را در جامعه نسبت به سرنوشت نظام ایجاد نماید.

به دلایل ذیل اسراییل مرحله نخست سقوط را پشت سرگذاشته است:

۱. بحران شایستگی

نشانه ۱: تلاش نتانیاهو برای به زیر سلطه درآوردن نظام قضایی برای درامان ماندن از پرونده فساد اقتصادی خود و همسرش، موجب گسترش اعتراضات عمومی علیه دولت شده و تظاهرات های گسترده و متوالی در خیابان های اصلی تل‌آویو در ماه های اخیر حکایت از بحران عمیق در نظم هنجاری حاکم دارد.

نشانه ۲: عدم توانایی دولت برای غلبه بر بحران های اجتماعی و اقتصادی.

۲. بحران کارآمدی

نشانه ۱: فقدان توانایی دولت در مدیریت بحران های اجتماعی ناشی از تنش های دوقطبی اعراب اسراییلی و اسراییلی های غیر عرب و نیز یهودی های راست افراطی و یهودی های لیبرال و یا یهودیان اروپای شرقی(سفارادی) و یهودیان اروپای غربی(اشکنازی).

نشانه ۲: شکست پروژه دولت یهود و قانون ملیت مصوب کنست در سال ۲۰۱۸

نشانه ۳:احزاب دینی صهیونیستی و حریدی هر کدام تلاش میکنند نقش و سلطه خود بر صحنه نبراد سیاسی را تقویت کنند و همین امر سبب شعله‌ور شدن درگیری در سطح فرهنگ، اجتماعی و طبقات یهود شده؛ امری که منعکس کننده میزان بحران حکومتداری در اسرائیل است.

مرحله دوم: سقوط عینی

سقوط عینی و مشاهده پذیر نظام های اجتماعی پس از سقوط ذهنی آن حاصل می شود. درواقع، در خلأ قدرت اجتماعی‌شده، نظام های سیاسی فاقد پشتوانه لازم برای تداوم حیات خود خواهند بود. در این مرحله هم ورودی های آشوب ساز درون سیستمی و محیطی توانایی به کنترل درآوردن پویایی های سیستمی را داشته و قادر هستند تا آنتروپی نظام را به سوی نوعی تعادل سیستمی دلخواه سوق هستند و قادر خواهد بود نوعی توازن ترمودینامیکی برای برقراری نوعی نظم سیستمی ایجاد نمایند.

۱. سقوط نمادها

نمادها ماهیتی دو وجهی دارند؛ هم جنبه ذهنی داشته و هم عینیت هایی بر آن دلالت دارد. نمادها، نظم سیستمی را نمایندگی می کنند و از طریق تصویرسازی، در ساخت یک ادراک بیناذهنی مشترک از پدیده ها مشارکت دارند. اسراییل در حال حاضر در حال تجربه وضعیت سقوط نمادهای خود است.

اصلی ترین نماد اسراییل، قدرت شکست ناپذیر و ملت برگزیده خداوند است که بر اساس نشانه های پرشمار در حال افول است:

نشانه ۱: افول افسانه شکست ناپذیری ارتش اسراییل

نشانه ۲: افول افسانه قدرت اطلاعاتی و نفوذ امنیتی دستگاه جاسوسی اسراییل

۲. سقوط ساختارها

سقوط ساختارها آخرین مرحله از حیات هر نظام سیاسی است. این مرحله می تواند ناشی از عاملیت نیروهای درون سیستمی  و بیرون سیستمی باشد. طبعا نیروهای برون سیستمی نیازمند صرف انرژی قابل توجهی در قیاس با نیروهای درون سیستمی برای الغای نظم سیاسی هستند.

در خصوص اسراییل، نیروی برون سیستمی همچون جریان مقاومت با مشکلات عدیده ای برای این منظور مواجه هستند و به نظر می رسد از ظرفیت اقدام مورد نیاز برای سقوط ساختارها برخوردار نبوده یا نسبت هزینه - فایده آن توازن معقولی در پی نخواهد داشت. با این نحو، باید چشم امید به کنش نیروهای درون سیستمی برای شورش علیه وضع موجود داشت.

نگارنده بر باور است اسراییل تنها یک دشمن در برابر خود دارد که می تواند آن را به فرجام موعود و سقوط ساختاری نزدیک نماید و آن، فساد ذاتی‌ مکنون در نظم هنجاری و تاسیسی آن است؛ لذا مقاومت، تنها نقش تسهیل کننده و تسریع کننده در طی روندهای منجر به زوال این رژیم منحوس خواهد داشت و نه فراتر از آن.

زوال دولت صهیونیستی نه یک تمنای سیاسی و رویاپردازی ایدئولوژیک، که پاسخی طبیعی از جنس سنت‌های اجتماعی است که همچون قوانین طبیعی، تخلف ناپذیرند و لم یتغیر.

و این همان وعده خداوندست و سنتی از سنت‌های او در جهان اجتماعی که: «ان الباطل کان زهوقا»

-----------------------------------------------------------------------------

* عضو هیات علمی پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی

منبع: جماران

کلیدواژه: انتخابات مجلس لیگ برتر بازی های آسیایی هانگژو اسرائیل رژیم اشغالگر قدس رژیم صهیونیستی طوفان الاقصى انتخابات مجلس لیگ برتر بازی های آسیایی هانگژو درون سیستمی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۷۳۰۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

علم الهدی: امامت سیاسی دشمن دارد/ امام فقط شاگردپرور و عالم نیست؛ اصل امامت به تشکیل نظام رهبری و تشکیلات حکومت اجتماعی است

به گزارش سایت امام جمعه مشهد، سید احمد علم‌الهدی در آیین عزای سالروز شهادت امام صادق(ع) که با حضور انبوه زائران، مجاوران و اقامه‌کنندگان اجتماع صادقیون مشهد در رواق امام خمینی(ره) حرم مطهر رضوی برگزار شد، اظهار کرد: ارزشمندترین سوگواره امام صادق(ع)، همین محفل و مجلسی است که شما در آن هستید. همین که روی فرش علی‌ابن موسی‌الرضا(ع) برق اشک خود را به ساحت قدسی نوه مکرم آن ولی خدا نشان می‌دهید تا عزادار امامی باشید که حرم ندارد و امروز به‌جز تعداد مختصری از شیعیان، هیچکس در جوار مرقد مطهرش اقامه عزا نمی‌کند.

ضرورت واکاوی ابعاد مظلومیت ائمه اطهار(ع)

نماینده ولی فقیه در استان خراسان رضوی با تأکید بر ضرورت شناخت دلایل مظلومیت امام صادق(ع) خاطرنشان کرد: شهرت اصلی امام صادق(ع) در میان ائمه اطهار(ع) به علم، دانش و تربیت اصحاب و شاگردان است اما آن‌چه باید در روز شهادت ایشان بیش از پیش موردتوجه قرار بگیرد، مظلومیت این امام همام و فلسفه مظلومیت ایشان است. باید بدانیم دلیل مظلومیت امام صادق(ع) چه بود و اساساً چرا حضرت تا این اندازه با برخورد قهری، سلبی و جنایتکارانه حاکمیت وقت روبرو می‌شد.

ایشان ادامه داد: از وجود اقدس امام صادق(ع) نقل شده که فرمود «مَن لَم یَعرِف سوء ما اتی عَلَینا مَن ظَلَمنا وَ ذهاب حَقنا وَ ما رَكبنا بِه فَهُوَ شَریك مَن اَتی اِلَینا فیما وَ لینابه» یعنی هرکس برای درک ظلمی که بر ما رفت، تلاش نکند و بر آن نکوشد، شریک همان ظالمی است که در مقابل ما عمل کرده است. این حدیث راوی اهمیت این شناخت است.

امامت سیاسی، دلیل ظلم به امام صادق(ع)

عضو مجلس خبرگان رهبری تصریح کرد: همه باید بدانند که این ظلم به‌طور انحصاری بر امام صادق(ع) روا داشته می‌شد و سایر علمای بلاد اسلامی نه تنها موردظلم نبودند بلکه از طرف حاکمیت منصور دوانیقی ملعون حمایت می‌شدند. این ظلم هم محدود به خوراندن زهر و شهادت حضرت نیست بلکه مربوط به تلاش مستمر و مداوم بنی‌عباس برای سرکوب و تحقیر جریان تشیع است که در طول سالیان دراز دنبال شد.

ایشان تأکید کرد: نه تعلیم دین، نه تربیت شاگرد و نه آموزش علوم طبیعه هیچکدام علت اصلی مظلومیت حضرت نیست. امام صادق(ع) فقط یک عالم نبود که عده‌ای دورشان را بگیرند و فقط علوم دین فرابگیرند. امام صادق(ع) در مقام حجت بالغه الهی ادعای امامت داشت و این ادعا از نظر دستگاه حاکم به عنوان یک آفت قطعی در برابر استمرار قدرت و حکومت آن‌ها به شمار می‌رفت. اگر امام صادق(ع) در امور سیاسی مداخله نمی‌کرد و در برابر حکومت عباسیان ادعایی نداشت، مسلماً این ظلم و ستم در حق حضرت روا داشته نمی‌شد.

آیت الله علم‌الهدی با بیان اینکه امامت سیاسی، تکلیف ذاتی ائمه اطهار(ع) بوده است، گفت: برادران عزیز، خواهران گرامی، امام فقط شاگردپرور و عالم نیست. اصل امامت به تشکیل نظام رهبری و تشکیلات حکومت اجتماعی است. عمده وظیفه امام به این است که در پیشامد شرایط و موقعیت ها، یک نظام حاکمیتی تشکیل بدهد و به موازات امامت مرامی، امامت سیاسی جامعه را هم به دست بگیرد.

قساوت، ذات دشمنان دین است

ایشان بیان کرد: سرچشمه همه مظالمی که در حق اهل بیت(ع) روا داشته شد، همین امامت سیاسی بود. به‌خاطر همین موضوع بود که علی‌ابن ابی‌طالب(ع) را در محراب، حسین ابن‌علی(ع) را در گودی قتلگاه و سایر امامان معصوم را هرکدام در یک مقام به شهادت رساندند و در طول حیات بابرکتشان نیز انواع و اقسام جنایت‌ها را درحق آن ها و پیروانشان انجام دادند. امامت سیاسی دشمن دارد. دشمنی که یک زمان حتی در مسجد شمشیر بر فرق ولی خدا می‌زند، یک زمان با اسب بر پیکر امام شهید می‌تازد و یک زمان نیز همچون منصور دوانیقی ملعون، امام صادق(ع) را با دست بسته و لباس خانه در خیابان پشت اسب می‌کشاند. این قساوت دشمن خداست و امروز هم دشمنان دین این‌چنین هستند.

کانال عصر ایران در تلگرام